กลอนความรัก

ความสงสารบ่อเกิดของความรัก   เป็นประจักษ์ว่ารักยังคงอยู่

ถึงบางครั้งบางทีจะไม่รู้                 แต่จู่จู่ก็เข้ามาตรงกลางใจ

ใครมีรักรักษาไว้ให้ดี                 ต่อให้มีอุปสรรคก็ฝันฝ่า

จงยึดมั่นเอาไว้อย่าได้ล้า                    ตอบแทนมาคำว่า"รัก"จงเจริญ

หนึ่งใจรักภักดีให้เสมอ  รักแต่เธอคนนี้เพียงคนเดียว
ไมใหใครคนไหนมาข้องเกี่ยว  อยากรู้เชียวว่เธอนั้นเป็อย่างไร
ทุกนาที ทุกเวลา ทุกลมหายใจ  เธอรู้ไหมวฉันคอยพร่ำหา
อยากอยู่เคียงข้างเธอทุกเวลา  อยากโทรหาสบตาให้ชื่นใจ
ทุกรอยยิ้มของเธอที่ยิ้มมา  บอกให้ว่ายิ้มเธอสวยรู้ไหม
ยิ้มเล็กเล็กน้อน้อยที่จริงใจ  ทำให้ใจฉันสุขภิรมณ์เอย

แม้บางทีบ้างครั้งยังไม่ใช่ ขอให้ใจอย่ายึดติดเป็นที่หมาย

เพราะความรักไม่ได้ถึงที่จุดปลาย บอกไม่ได้ว่าคู่แท้อยู่ที่ใด

หากวันใดต้องเสียใจเรื่องความรัก เจ็บให้หนักรักนี้ตรงข้างใน

เก็บความเจ็บความช้ำคอยเตือนใจ เก็บไว้ให้คนจริงใจและรักจริง

อีกครั้งกับชีวิตที่เจ็บปวด เจ็บร้าวราดแสบในถึงใจฉัน
เป็นเพราะฉันดีไม่พอหรือโทษทัน ทำให้ฉันปวดร้าวระทมใน
ในชีวิตหมดแล้วทุกทุกสิ่ง มีเหลือทิ้งลมหายใจไร้ความหมาย
เจ็บระทมเศร้าตรมทุกทรวงกาย สิ่งร้ายร้ายเข้ามาอ่อนล้าเอย